De voorbereiding voor het nieuwe seizoen is inmiddels in volle gang. Mijn gedachten dwalen af naar de voorbereidingsperiode van het afgelopen seizoen.
Wat deed ik in die periode, was het genoeg, kan het nog meer, of beter, of anders?
Al gauw was er het besef dat het inderdaad allemaal toch nog beter moest, dat alleen maar meer trainen niet goed genoeg meer was. In dat voorjaar van 2014 had ik al allerlei trainings- en andere tips zoveel mogelijk uitgeprobeerd.
Van compressiesokken tot ijswater…
O.a lange zwarte kousen, die had ik wel eens gezien bij zo’n wielertopper. Dat zijn kompressokousen werd mij verteld, dat is voor het bloed in je benen. Wat dat met fietsen te maken had wist ik ook niet, maar ik dacht baat het niet, dan val je toch niet ver van de boom, dus proberen maar. Omdat ze voor mij veel te duur waren, had ik, voor hetzelfde effect, maar een paar steunkousen van mijn schoonmoeder mee gejat. Geen gezicht natuurlijk, zeker niet toen ik, na een klein valpartijtje, op het eerste hulp van het ziekenhuis het verzoek kreeg mijn beenstukken uit te doen. Niet alleen die steunkousen maar de combinatie met de jarretels, waarmee ik altijd mijn beenstukken op z’n plaats houd, wekte daar toch wel wat verwondering.
Sportpleisters had ik ook al veel gezien. Ik kwam er achter dat het heel aparte pleisters waren, en dat je die op een wat duistere plaats moest kopen. Op zo’n pleisterplaats heb ik veel dingen gezien waarvan het me beter lijkt daarover maar te zwijgen. Het waren neuspleisters, zei de verkoper mij. Ik heb zulke pleisters wel gebruikt, maar veel harder reed ik er volgens mij niet van. Ik vond zelfs dat je er wat moeilijker door ging ademen. Dat ging wel wat beter toen ze me vertelden dat het wat handiger was als je de pleister bovenop je neus plakte en niet op je neusgaten.
Ook veel gehoord: na afloop van een zware training een minuut of tien in een klikko met ijswater. Hoe hielden die topsporters dat zo lang vol!. Na een minuut of twee kwam ik iedere keer proestend en naar lucht happend weer boven. Totdat iemand mij vertelde dat je er met je voeten naar beneden in moest, in plaats van andersom.
Happy End
Ik had wel eens gelezen dat massage ook goed voor een sporter was. Ik dacht daar aan toen ik in een grote stad langs een etalage liep waarop met grote letters Massage 15 euro stond. Ook maar proberen dacht ik en stapte een wat onooglijk zaakje binnen. Een buitenlands uitziende dame gaf me in wat gebrekkig Nederlands aanwijzingen en even later lag ik, slechts gekleed in mijn weinig flatteuze onderbroek, model grote garage klein autootje, gestrekt op een massagetafel. Het moet gezegd, of het voor het sporten zou helpen betwijfelde ik, maar de massage was perfect. Ik doezelde zelfs wat weg.
Na een poosje hoorde ik de masseuse wat mompelen. In een of andere buitenlandse taal klonk het als happy end of zo iets. Nog wat na doezelend dacht ik dat ze bedoelde of het naar mijn zin geweest was Ja ja, oké. Meteen daarop begon ze met het laatste stukje van mijn lichaam dat ze nog niet onderhanden had genomen. Ik was meteen klaar….wakker en met rood aangelopen hoofd sprong ik van de tafel, griste mijn kleren mee en rende zo de straat op, waarna ik, nagestaard door het winkelend publiek, in een zijstraat razendsnel in mijn kleren sprong en niet wist hoe gauw ik die bandeloze grote stad verlaten moest. Ik wist het zeker, dan maar niet meer vooraan meedraaien en voor de overwinning gaan, maar dit nooit meer.
Sportschool
De sportschool was ook geen onverdeeld succes. Na enkele apparaten te hebben afgewerkt stond ik op een voor mij onbekend ding. Als ik er met twee voeten op drukte, sloeg er een wijzer uit. Het nut van wat extra spierkracht kon ik niet ontdekken. Da’s om te kijken hoe zwaar je bent, zei de instructeur. Oh, antwoordde ik wat beschaamd en maakte, wat rood aangelopen, mijn rondje af. Ik ben daar maar niet meer naar toe gegaan en duwde en trok vanaf die tijd wat tegen wat tweedehandsjes in mijn schuur.
Hoogtestage
Verder heb ik natuurlijk ook in de periode van voorbereiding aan hoogtestage gedaan. Nee, niet naar de bergen of zo, maar gewoon mijn tax trainer niet meer in de garage maar op zolder gezet. Ik wilde het combineren met iets waar ik ook veel van had gehoord, namelijk de zuurstoftent. Nou is zo’n ding behoorlijk duur en niet zo partnervriendelijk. Toen ik daar over nadacht besefte ik dat het om het principe ging, namelijk op hoogte en in zo’n tent heb je zuurstofschuld en als je daar aan went en je komt dan weer in de gewone lucht dan heb je over. Ik heb voor mezelf door logisch nadenken ( ja ja , zo dom ben ik kennelijk toch ook weer niet) het idee van zuurstofschuld voor een week of zes opgebouwd door iedere avond met mijn voeten op het kussen te gaan slapen!! Nou, ik kan je verzekeren, zuurstofschuld heb je dan zeker hoor. Dat deze wijze van slapen nog andere toch wat prettige voordelen bleek op te leveren daar zwijg ik liever over. Ik weet trouwens niet of het voor iedereen prettige voordelen zullen zijn, maar dat moeten jullie zelf maar een beetje uitproberen. (ik bedoel natuurlijk dat je je voeten in je eigen bed op je kussen legt, en niet bij mij thuis)
Al met al had ik zo na het seizoen het idee dat al deze extra dingen mijn niveau toch wel wat omhoog hadden gehaald. Ik plakte er toch dikwijls lekker tegen aan vond ik. Omdat ik dat doel voor het komende seizoen ook voor ogen heb, ben ik al druk aan verzinnen wat ik er nog meer bij kan doen. Want alleen maar fietsen, dat is allang niet meer genoeg, dat weten de fietsers die dingen doen die ethisch wat minder gewenst zijn, toch ook wel.
Dus, als er nog ideeën zijn, ik sta er, als weinig talentvolle, hard trainende wielrenner helemaal voor open.
Richard Snijders
Een ouwe senior.
Richard Snijders is een passievolle en met volle teugen genietende wielertoerist. In 2014 overwon hij de Marmotte met startnummer 5876 in de categorie 67+. Hij schrijft graag wat woorden naast en onder elkaar over wat hij meemaakt, ziet, of hoort en probeert dan zoveel als mogelijk het net iets meer te laten zijn als alleen maar dat wat er staat geschreven.
Lees hier andere posts van Richard.
Lijken me toch nuttige tips Richard. Ik ga er eens een aantal uitproberen.