Aankomst Argelès Gazost, 1e ritje Cauterets
Na een goede voorbereiding, vertrek ik zondag om Ton op te pikken in Alphen. Na een lekker bakje koffie en de auto verder afgevuld te hebben vervolgen we onze reis richting Argeles-Gazost. Daar arriveren we na een voorspoedige reis. We worden hartelijk welkom geheten door Phillippe en zijn vrouw en krijgen een rondleiding. We pakken snel onze spullen uit en besluiten alvast een klein stukje te gaan fietsen richting Cauterets, retour afstand 33 km met 530 hoogtemeters. Terug bij het hotel zijn er al meer gasten aanwezig en kunnen we om 19:45 uur aan tafel voor de warme hap, hier worden gelijk plannen gemaakt om de volgende dag samen te gaan fietsen samen met Angelo, Christian en Armand.
Dinsdag: Col du Tourmalet en Luz Ardiden
Na het ontbijt en de laatste voorbereidingen starten we om 9:30 uur ons eerste serieuze fietstocht in de Pyreneeën. Via Luz-Saint-Sauveur bedwingen we de Col du Tourmalet met zijn 19 km en een gemiddeld stijgingspercentage van 7,7%. Daarna als toetje de klim naar Luz Ardiden, met zijn 13 km en 7,6% de slotklim in Marmotte Pyrénées 2016. Eenmaal boven genieten we van het welverdiende uitzicht. Totale afstand van deze tocht was 102 kilometer en 2740 hoogtemeters en dat bij temperaturen tot 38 graden. Terug bij het hotel gaan we na een lekkere douche en de was gedaan te hebben, lopend naar het centrum om een lekker pintje te pakken, en worden er plannen gemaakt voor de volgende etappe.
Rustiger aan op woensdag?
De plannen voor woensdag zijn, om het iets rustiger aan te gaan doen vergeleken met de dag ervoor in verband met de hoge temperaturen. We starten de fietstocht via het fietspad richting Lourdes en nemen dan de D937 richting Bagneres-de-Bigorre. Hier worden de bidons gevuld, en nemen we een lekker koude cola. We vervolgen onze reis richting Sainte Marie de Campan en beginnen daar met de beklimming van de Tourmalet ,vlak voor La Mongie begint de klim lekker pittig te worden, 6 kilometer lang komt het niet onder de 9% de laatste 2 km zakken weer wat af naar 8%, op de top wachten we tot we weer compleet zijn en beginnen dan aan de afdaling. Bij het hotel aangekomen volgen we het zelfde ritueel van de dag ervoor. Uiteindelijk toch nog 102 kilometer met 1945 hoogtemeters…
Soulor, Col d’Aubisque en Col des Tentes
Donderdag gaan we een keer de andere kant op. We fietsen eerst de Soulor op, een beklimming van 12 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 8%. Als je de auto op de top van de col neerzet wordt hij door de schapen gratis gepoetst. Na een korte stop vervolgen we de tocht naar de top van de Aubisque met zijn 7 kilometer, 4,8% gemiddeld goed te doen. In de afdaling nog een paar stops gemaakt om de omgeving op de gevoelige plaat vast te leggen. We besluiten om via Arrens-Marsous terug te rijden via Col des Borderes, een vervelende klim met veel wisseling in het stijgingspercentage. 67 kilometer met 1850 hoogtemeters.
De volgende dag gaan we op weg naar Spanje, via Luz Saint Sauveur en Gedre en Gavarnie naar de top van Col des Tentes. Het eerste stuk tot Gavernie is goed te doen. We rijden in de schaduw van de bergen omhoog met een gemiddeld stijgingspercentage van rond de 4%. Na het toeristische dorpje verlaten te hebben begint het echte klimwerk en rijden we weer in de volle zon. De weg naar de top is mooi. We zien onderweg marmotten en ook gieren die langs de toppen scheren. Fietsen is natuurlijk niet alleen trappen maar ook genieten van de omgeving.
Dagje niksen en startnummers Marmotte Pyrénées ophalen
Door mij wordt zaterdag gebruikt om niets te doen. De fiets wordt nog even nagelopen en alles wordt in voorbereiding gebracht voor de Marmotte Pyreneeën van de volgende dag. In de middag halen we onze startnummers op en gaan lekker op het terras zitten voor een lekkere salade en genieten van alles wat er om ons heen gebeurd. Die avond vroeg naar bed om de volgende dag uitgerust aan de start te komen.
M-Day: Marmotte Pyrénées 2016 met krom wiel….
Spaakbreuk….
Vandaag moet het gebeuren. Om 7:30 uur starten we met zijn allen voor het Casino, nog geen 500 meter van het hotel vandaan. Het eerste stuk is relatief vlak richting Luz Saint Sauveur. Helaas voor mij kom ik na 13 kilometer met mijn voorwiel in de snelspanner van het achterwiel van een mede coureur. Oh nee..Twee afgebroken spaken! Daar gaat je droom waar je al zolang voor aan het trainen bent. Fiets aan de kant en maar verder lopen, het wiel is zo krom dat hij niet meer wil draaien. Nu maar hopen dat ik geholpen wordt. Na een minuut of tien wordt ik opgepikt door een bezemwagen. Die hebben natuurlijk niets bij zich waar ze mij mee kunnen helpen. Ik kan maar aan één ding denken: ik wil door en vraag of ze me niet terug kunnen brengen naar de start, zodat ik een reservewiel in mijn fiets kan steken. Dat lukt niet, maar na lang aandringen plegen ze een telefoontje en regelen ze iemand van de Sportcommunication die me naar het hotel wil brengen. Ik word opgepikt en met fiets en al terug gebracht. Snel op de fietsschoenen omhoog naar mijn kamer de autosleutels gepakt, wiel uit de auto en band opgepompt, nog een keer naar de kamer om de sleutel terug te brengen en hoppa weer terug in de auto. Daar ben ik keurig door Remy op dezelfde plek uitgelaten als waar hij mij had opgepikt. Hier begon voor mij mijn tweede kans en startte ik een inhaalrace tegen de klok.
Tijdens de klim van de Tourmalet zie ik al een paar mensen die het voor gezien houden en alweer afdalen naar Luz Saint Sauveur. Ik gun mijzelf geen tijd om bij de eerste verzorgingspost te stoppen en begin na het behalen van de top gelijk aan de afdaling.
Ik moet namelijk voor elf uur in Sainte Marie de Campan zijn. Ik weet al dat ik dit nooit ga halen en kom 10 minuten te laat aan. Er is geen genade en mijn nummer wordt opgeschreven zodat ik niet meer in de uitslag voorkom. De bidons worden afgevuld en ik vervolg mijn rit richting de schitterende Hourquette d’Ancizan, voordat ik rechtsaf sla kom ik de eerste tien wedstrijdrijders alweer tegen. Die hebben nog maar 2 cols te gaan.
Luz Ardiden bij mooi weer
Op mijn weg naar de top van de Hourquette begin ik al vrij snel mensen in te halen en kan zo van het ene richtpunt naar het andere richtpunt rijden. Boven op Hourquette d’Ancizan vul ik mijn bidons weer aan en daal af richting de voet van de Col d’Aspin via een mooie route. De derde bevoorradingspost sla ik weer over en fiets naar de top van d’Aspin, hier zie je al wat wolken over de berg komen maar nog niet echt hinderlijk. Op de top van d’Aspin een korte stop en weer verder naar de voet van de Tourmalet. In het bos begint het al redelijk mistig te worden, maar vlak voor La Mongie fiets ik de wolken weer uit en is het weer stralend weer. Vlak voor de top is weer een bevoorradingspunt gesponsord door Etixx, je kunt hier van alles krijgen tot repen aan toe. Na een korte onderbreking gaan we weer verder over de top richting Luz Saint Sauveur. Al na een paar bochten verdwijn ik volledig in de mist en is het oppassen geblazen, er lopen hier natuurlijk nog wel koeien op de weg waar je tussen door moet slalommen. Na een paar kilometer laat ik de wolken achter me. Ik heb ondertussen wel koude handen gekregen, die worden gelukkig snel weer warm tijdens de klim van de Luz Ardiden. Onderweg naar boven kom ik mijn fietsmaten ook tegen, die gaan alweer retour en hebben boven nog een tijd staan wachten. Snel vertel ik wat er gebeurd is en scheiden onze wegen weer. Ik heb nog een paar kilometer te gaan naar de top. Al snel fiets ik weer in de wolken en het wordt steeds dichter, één kilometer voor de top kun je de welkomstmuziek al horen, maar er is nog niets te zien. De finish wordt pas zichtbaar twintig meter voor dat ik er ben. Mijn eind tijd 10 uur en 2 minuten is goed voor zilver. Rest nog de afdaling naar Luz St Sauveur waar Ton en Angelo me staan op te wachten. Lekker een pasta gegeten met een salade, daar wordt je weer mens van. Terug naar het hotel en het avontuur zit erop. Al met al een goed georganiseerde tocht die zeker voor herhaling vatbaar is. Zeker voor mij want ik heb er natuurlijk wel een beetje een dubbel gevoel aan over gehouden.
Duco Wiegersma komt uit Biddinghuizen. In 2015 heeft hij de Marmotte in de Alpen gefietst. In 2016 was Duco bij de allereerste editie van La Marmotte Pyrénées. Vanwege spaakbreuk helaas geen klassering, maar in 2017 gaat hij voor sportieve revanche.
Hi Duco
Mooi verslag man en ik herken veel punten