Langzaam liepen de hotels en campings in de week van La Marmotte weer vol. Donderdag en vrijdag was er tijd genoeg voor het ophalen van de startnummers. Vrijdag was de dag van de relatieve rust. Door sommigen werd er nog wat op het vlakke gefietst, anderen beperkten zich tot wat klein onderhoud en het bevestigen van de startplaatje en chip aan hun fiets en natuurlijk het klaar leggen van kleding en bepakking. Vrijdagavond natuurlijk iedereen vroeg na een koolhydraatrijke maaltijd op Ă©Ă©n oor! De eerste deelnemers gingen al om zeven uur van start. De startnummers 4000+ waren om 7:50 uur als laatste aan de beurt. Op naar de eerste uitdaging van deze dag, col du Glandon! Veel deelnemers hadden in de week voor de Marmotte nog even de moeite genomen om deze col te verkennen, aangezien deze niet ver van Bourg ‘d Oisans ligt. De Glandon is een lange (24 kilometer), onregelmatige col. Relatief rustig aan beginnen is het devies. Ongeveer halverwege de Glandon bij de waterbak in het dorpje Riviers werd door sommigen nog dankbaar een bidonnetje gevuld. Op de top van de Glandon de eerste en drukke bevoorradingspost van de organisatie. Hoewel de technische afdaling van de Glandon is geneutraliseerd, helaas toch enkele forse valpartijen. Mogelijk met ernstige gevolgen, maar heb deze berichten nog niet bevestigd gezien.
Na de afdaling een dikke 20 kilometer “vals plat” naar Saint-Michel de Maurienne, de voet van col du TĂ©lĂ©graphe. Hoewel dit zeker niet de moeilijkste klim in de Marmotte is werd deze vanwege de hitte door heel wat renners als  zwaar ervaren. Op de top bij Valloire gelukkig weer een bevoorrading. Je hebt er dan bijna 98 kilometer van de route opzitten om daarna aan de voor velen grootste hindernis van de dag, ofwel col du Galibier te beginnen. De 17 kilometer lange Galibier is pittig en al helemaal met deze hitte. De laatste acht kilometer als je tussen de sneeuwwanden (mooi gezicht trouwens!) rijdt zijn echt supersteil. Heel wat renners moesten hier meerdere keren van hun stalen ros om even goed uit te blazen en de spanning van de benen te halen. Op de top wederom een bevoorrading voor de gelukkigen die nog goed konden eten. Na lange inspanningen kan het lastig worden om te eten, dit is echter wel te trainen. In het lange stuk van de afdaling van de Galibier en col du Lautaret naar de voet van Alpe d’Huez kon je afhankelijk hoeveel je tot dan had moeten geven nog enigszins herstellen. Daarna -als je voor 18:15 uur aan de voet van de Alpe was- vol goede moed beginnen aan de laatste col. En wat voor Ă©Ă©n…is de Alpe d’Huez normaal gesproken al pittig, met dik 30 graden en in de volle zon was dit flink afzien! Terwijl het boven bij de finish alsmaar drukker en gezelliger werd waren nog heel wat renners bezig met hun slotklim. Voor iedereen die meegedaan heeft -uitgereden of niet- chapeau!  De Marmotte vraagt een gedegen voorbereiding en training, dit is geen rit die je er even tussendoor doet.
De Toppers
Naast renners voor wie het doel goud, zilver of uitrijden was, waren er natuurlijk ook weer de toppers uit het prioriteitsvak die voor de “eeuwige roem” gingen rijden. Opvallend: 4 Belgen in de top 5! Winnaar Bart Bury met een tijd van 05:32:01 uur.
Een -niet misselijk- gemiddelde van 29,43 km. Een verbetering van de recordtijd (5:32:23) van Michel Snel in 2011. Laatstgenoemde reed deze editie, na vorige week de Dolomieten marathon gewonnen te hebben niet mee. Trois Ballons winnaar Frederic Glorieux moest dit keer genoegen nemen met een derde plaats. Twee Nederlanders in de top 10: Mike Terpstra en Paul Kneppers. Grinta renner Bart van Damme, vorig jaar tweede in het klassement had spaakbreuk in Valloire en kon pas op de top van de Galibier geholpen worden met een “iets beter” achterwiel. Van de MarmotteCyclo “prominenten” vinden we Raymond Elisabeth terug op een verdienstelijke 50e plaats (9e in categorie 40-49 jaar!) in 6:19:31 uur. Ayhan Yavuz vinden we terug op plaats 164 in een tijd van 6:43:24 uur. De talentvolle, 18-jarige! Elroy Schut reed zijn allereerste Marmotte in 6:50:56 uur. Bij de dames werd La Marmotte gewonnen door de Nederlandse Margriet de Beus in een tijd van 6:45:37 uur. Kijk hier voor alle uitslagen. Voor je tussentijden op de diverse cols kun je op deze pagina kijken. Wil je je verhaal kwijt over La Marmotte 2013, laat het me weten via robert@marmottecyclo.nl
Robert is eigenaar van MarmotteCyclo.nl en geeft je graag tips en informatie over de mooiste Granfondo’s. Met TourdeVacance.com biedt hij reizen op maat naar Granfondo’s, zoals La Marmotte Alpes, Marmotte PyrenĂ©es, Marmotte Valais in Zwitserland, maar ook naar uitdagende fietsgebieden, zoals de Franse & Italiaanse Alpen, Dolomieten en de Spaanse Costa Blanca waar het geweldig fietsen is! Ben je voor jezelf of een groep op zoek naar een mooie uitdaging of heb je een vraag neem contact op.
Twee vragen: viel het dit jaar op de Galibier (erg?) mee met de wind? Ik vond de aanloop zwaarder (warmer) dan de laatste 8 kilometer. En: op mijn Polar stond als max. stijgingspercentage 16%, enig idee waar dat geweest zou kunnen zijn? Overigens ook 15% als max. daling. Of is mijn Polar in de war, gaf ook “maar” 4800 hoogtemeters aan…
Hallo Jeroen,
Er stond weinig wind. Erg warm op die dag en hoe hoger je klimt hoe “lager” de temperatuur natuurlijk. (geloof dat men 1 graad per 100 meter rekent) Neemt niet weg dat de laatste km’s van de Galibier pittig zijn.
Spreek alleen voor mezelf, maar Garmin geeft 5004 hoogtemeters aan. Stijgingspercentage van 16% kan wellicht ergens heel even aangetikt zijn, de percentages die staan op de kaartjes zijn gemiddelden.
Ik heb ook nog twee vragen.
Weet iemand hoeveel deelnemers er eigenlijk waren. Ik dacht dat er maar 7000 inschrijvingen waren, maar ik zag startnummers tot in de 9000?
Mijn fietscomputer gaf rond 3 uur in Valloire 38,5 graden aan. Kan dit kloppen?
Het was mijn eerste Marmotte, maar vond hem veel zwaarder dan verwacht.
Raymond
Raymond, exact startaantal is mij (nog) niet bekend, volgens de uitslag hebben 6288 renners ‘m uitgereden, dwz tot bovenop Alpe d’Huez. De 9000 nummers zijn van de Mi-Marmotte en de Marmotte in twee dagen. Het is normaal natuurlijk al een monstertocht, maar de warmte maakte het nog zwaarder. Vorig jaar was het ook warm, maar niet zoals dit jaar.
Robert
Was mijn eerste Marmotte. Alles ging zeer goed zoals voorzien tot de laatste klim, Alpe d’Huez. Ik had gehoopt om binnen de 9 uren te kunnen aankomen voor goud, maar op 10 km van het einde krampen gekregen in beide benen, nog nooit zulke krampen gehad en afgezien.Waarschijnlijk door de warmte, dacht nochthans genoeg gedronken te hebben. Aangekomen op 09u32. Hopelijk kan ik volgend jaar opnieuw meedoen en lukt het dan wel.