De handen losjes aan het stuur
de gratis airco op stand windje mee
in het ritme van verboden liefde
duwen sterk gestaalde spieren eindeloos de trappers rond
de beweging begeleidt
door het zoeven van de chroom gespaakte wielen
Glimlachend naar het landschap
dat aan t einde van het nooit ophoudend vergezicht
overeind probeert te komen
worden spieren aangespannen
de slagen langzaam opgevoerd
de tandjes aangepast aan het percentage van de blik omhoog
De door de huid geperste zoute koeling
wordt als kleine parels
uitgestrooid op het bruin gelooid gezicht
Als slingers op het mooiste feest
ontrolt het zwarte lint zich dwars door eindeloze bossen
soms toch verrassend
met een doorkijk op het rimpelloos golvend kleurpalet
in de eindeloze verte
De parels van het zoute zweet
worden langzaam woeste bergrivieren
de ingebouwde zeem kan
in plaats van dienend als een broodje om een warme hotdog
eindelijk zijn drogend werk beginnen
het vloeiende bewegen veranderd onontkomelijk
in het ritmeloze stampen van de drummer van de jostiband
Groene wanden wijken voor de bijna witte steen
als make-up op het gezicht van een omgebouwde diva
grof geplaveid op de meedogenloze kale puist
De wind.. die wind voegt zich genadeloos
bij het onverbiddelijk stijgingspercentage
samen zetten ze de aanval in
krachten gevend vocht in de getergde spieren
steeds meer verdrongen door het bijtend zuur
fluiten van de longen lijkt nu op de tonen
van een afgewezen Idols kandidaat
de kilometers eindeloos
Past die bult niet in die diepe kuilen
schiet door het verdwaasde brein
losgekoppeld van het denken blijft de beweging
slag voor slag de hoogte overwinnen
de wind geeft nog een laatste brul
de stijging een procentje meer
de vijand zet de laatste aanval in
probeert toch nog te winnen
De snelheid niet meer
dan het hulpeloze voortbewegen
van een Armstrong zonder dokters hulp
een tandje kleiner kan niet meer
de krachten weggevloeid
de spieren schreeuwend om verlossing van ondragelijke pijn
de blik gericht op… ja op wat
Blind voor de mooiste vergezichten
wordt de puist bedwongen
dan de top.. de top..   de laatste meters
het stoppen is verworden
tot het laten vallen op het ruw bituum
Het resultaat….
de stopwatch had kalender moeten zijn
maar toch dit onvergetelijk gevecht gewonnen
Dan worden
gevormd door traanopwekkende emoties
kronkelige gedachten
in bijzondere conclusies omgezet
Nog mooier als het make.. krijgen van een kind
als het beminnen van jouw vrouw
is het beklimmen van die verdomde Mont Ventaux
Richard Snijders is een passievolle en met volle teugen genietende wielertoerist. In 2014 overwon hij de Marmotte met startnummer 5876 in de categorie 67+. Hij schrijft graag wat woorden naast en onder elkaar over wat hij meemaakt, ziet, of hoort en probeert dan zoveel als mogelijk het net iets meer te laten zijn als alleen maar dat wat er staat geschreven.
Lees hier andere posts van Richard.
Mont Ventoux, bijna elk jaar vaste prik na de Marmotte. Heerlijk vertoeven daar….en die col moet je dan natuurlijk ook weer op